Σε συνάντησα την πρώτη του φθινοπώρου.Στην αρχή ήμασταν κουμπωμένοι μετά ήρθαν τα ούζα.Κι έτσι τραβήχτηκαν τα προσωπεία και είδα την αγάπη να αχνίζει σε έρημες παραλίες.Έκλαιγα και δεν ήξερα που βάδιζα.Τα βράδια,ξάγρυπνος κοιτούσα στον ουρανό να λάμπει το προσωπό σου.Προσπαθούσα να δω πιο μέσα,πίσω απ'τα σκοτάδια και τις ανασφάλειες.Πίσω από τις φράσεις σου "είμαι ελεύθερη και λίγο τρελή".Ήθελα ν'αγγίξω λίγο καρδιά,να πιάσω μέταλλο.Κι είδα ένα τραγουδάκι να κοιμάται στο φως ενός κεριού.Η φωνή σου να με τυραννά,και να θέλω να πάω σε δάσος πυκνό να κρυφτώ.Και να σκέφτομαι,πως μπορεί κάποιος να δείξει την αγάπη του,την ευγνωμοσύνη του;Πως μπορείς να αγγίξεις ένα τριαντάφυλλο που κρέμεται ψηλά,μόνο στον άνεμο,χωρίς να το πληγώσεις;
Νόμιζα πως ήξερα πολλά.Μα έμαθα από σένα σχεδόν τα πάντα.Εσύ μιλούσες κι εγώ μάζευα.Εσύ γελούσες κι εγώ μεθούσα.Σε άκουγα και βάθαινε το πηγάδι μέσα μου και άρχισε ν'αναβλύζει νερό και ουρανό.Κι άνοιξες την καρδιά μου,παράθυρο στη θάλασσα.Φιλιόμουν με τα μαιστράλια και τους νοτιάδες.
Σε κοιτώ στα μάτια κι είναι σα να μεγαλώνουμε μαζί.Σα να σε περίμενα με ανοιχτή αγκαλιά από χρόνια.Μετά την πρώτη μας συνάντηση άρχισε να βρέχει στη ζωή μου τραγούδια και ποιήματα. Κι εγώ με ανοιχτές χούφτες να μην τα προλαβαίνω. Και να γράφω, να γράφω...προσπαθώντας να ξεδιψάσω.
Το βράδυ ξάπλωνα και ζητούσα τα χέρια σου να αγκαλιάσω τη ζωή μου. Μέσα στον πυρετό έβλεπα άλογα και ποτάμια να σε φέρνουν κοντά μου. Με τα δάχτυλα που κοιτάνε, μαλλιά που ακούνε και λαιμό απο πορσελάνη που ραγίζει, σπάει, γίνεται πηλός από φιλιά.
herr mhtso(xexe!),ich bin sehr froh dass Sie einen neuen blog haben!!(to eipa swsta??)also,8a episkeftomai suxana to blog sas,oso ginetai dld..
oso gia to keimeno,apla apisteuto!..polu empneush blepw!!
wir treffen uns am Montag!
viele Grusse!!!!!:D
nikh(h mikrh!)
xxxxxxx