Sonntag, 15. April 2007
//

Στην αγάπη είχα πάντοτε πολύ χρόνο.Η αγάπη μου είναι ένα νησί,τριγύρω μόνο ουρανός.
Ήρθες σαν ένα κομμάτι από τη ζωή μου, που το φυλούσα σα μυστικό σε σκοτεινό και δροσερό υπόγειο.Δίπλα σου ήρθε και στάθηκε ένα σιγανό όνειρο παρελθόντος.Ένα κοριτσάκι με φακίδες μ'ένα χαμόγελο σα λουλουδάτη ρόμπα.Είπες,μια σταλιά είναι η αγάπη μας,παιδί ακόμα. Στα πόδια σου είχε μαζευτεί μια λίμνη θολά νερά.Χαμογέλασες.Άρχισες να ζεσταίνεις με την ανάσα σου τη νύχτα της ζωής μου.Ολόκληρη η ανθρωπότητα μου χάιδευε το κεφάλι.Παντού έτοιμος να αγαπήσει ο κόσμος.
Απλώνω τα χέρια μου να πέσεις ευχή.Και βάζω την ορχήστρα της φύσης να μου παίξει την παιδική μου ηλικία.
 
posted by An den Wind at 14:58 | Permalink |


0 Comments: