Το πάθος μέσα μας εκρήγνυται διαρκώς, καθώς μαστιγώνω με φιλιά το γυμνό κορμί σου.Είσαι μια πολιτεία που τη διασχίζω με παραφροσύνη.Οι δρόμοι σου μυρίζουν βανίλια κι έκσταση.Έρχομαι σαν το μουγκρητό ενός τυφώνα που προσπαθεί να δραπετεύσει από αφόρητη ηδονή.
Κι ύστερα κυλάς μέσα μου σα σιωπηλή βροχή και στο στόμα μου,γελά το φως του κόσμου.Τα πάντα θυμίζουν το ονομά σου.Ο ήλιος σιγοτραγουδά στο σκοτάδι της ανάσας σου.
Και η ευτυχία: νησιά στριμωγμένα στην άκρη των ματιών μου.
Οι παλιές μου αγάπες άστεγες.Τις καίει η λάμπα των χειλιών σου.