Γλύφουν τα χρόνια ένα δέντρο που ρωτά.Δίπλα σ'ένα άγαλμα που έχει γύρει κι ονειρεύεται.

Σύννεφα ονείρων στο χάος της αγάπης.Και μια ελάχιστη βαρκούλα ελπίδας κυλά στο μάρμαρο του κλάματος.

Θα μ'αγαπάς μέχρι εκείνο το πρωί που θα ξυπνήσεις τραγουδώντας ή θα με πετάξεις πετονιά από πανέρι μέσα στα πικρά νερά του κόσμου;