Σε ξαπλώνω στις απόμερες φυλλωσιές του κόσμου,πάνω σε μια γυμνή παραίσθηση αλλότοπης μνήμης.Κουρνιάζω στη γαλήνη σου σαν το έρημο σκαρί που περιμένει την ηδονική σήψη που φέρνουν τα υγρά απορρίματα του χρόνου.
Παράξενες διαλείψεις κυμμάτων.Η γοητεία της αφαίρεσης.

Γυρίζω σαν τρελός από πόλη σε πόλη.Από αίνιγμα σε αίνιγμα.Σε ψάχνω πίσω απ'το πέπλο του ανέμου,τους γαλάζιους αστερίες,τα ξεχασμένα τρένα στις αφίσες του χρόνου,τα γλυπτά φιλιά σε κήπους μουσικής,τα ματωμένα σπαράγματα διψασμένου βιολιού,την αλήθεια και το φόβο,τους σπασμένους καθρέφτες της παιδικής ηλικίας.

Χάνεσαι μέσα στα φλογισμένα χωριά το Αυγούστου.Κόκκινη σαν ψέμα.Η ανάσα σου σκορπίζει αρώματα γυμνών φιλιών.Στα χέρια μου αμέτρητες απουσίες και πάνω μου περαστικά φεγγάρια.Μια θλίψη μουσικής από αμέριμνες βαρκούλες που χαριεντίζονται πάνω σε αόρατες κούνιες, πίσω κοντά από μια ομίχλη ψησταριάς.

Το καλοκαίρι μας κρατάει αιχμάλωτους σ'αυτή τη χώρα.Το καλοκαίρι και τα χείλη σου.