Η βιογραφία του χειμώνα, ένας σοφός στεναγμός στην ανοιχτή τσέπη της άμμου. Δρόμοι μελαγχολικοί κάτω απ'τη μεγάλη μασχάλη της νύχτας. Η βροχή μαστιγώνει τα προσωπά μας, καθώς βαδίζουμε στην ομίχλη, σαν υπερρεαλιστές που χάθηκαν σ'ένα ποίημα ρομαντισμού. Το φεγγάρι γλυστρά πίσω απ'τον ανεμόμυλο του γέλιου. Τα φιλιά σου ησυχάζουν πίσω απ' την ασφαλή πόρτα του ύπνου μου. Έξω η ζωή, ένα μακρινό κλάμα από καλοκαίρια που χάνονται στον άνεμο. Στο πένθιμο χασμουρητό της θάλασσας απλώνονται όλοι οι δρόμοι του δειλινού. Η αφηρημένη νύχτα, ένας ψίθυρος χλωμός που τρέμειστην ανίσχυρη ευτυχία του χρόνου. Μια μουσική από έρημα ακρογιάλια ρίχνει ένα τρυφερό φως αναμνήσεων στη γαλήνη της κάμαρας. Η κραυγή των κορμιών μας αποκοιμιέται πάνω στο απαλό στρώμα σβησμένων άστρων.