Γιατί εμένα; Γιατί τόσο γρήγορα;
Παραλυμένος από την ομορφιά σου, στηρίζω με τα μάτια το μεθυσμένο άγγελο του ερωτά μας.
Γελάς και βυθίζεται η πραγματικότητα μέσα σε μαγικά τούνελ ονείρων.
Με αγγίζεις και οι δυνάμεις μου σα σελίδες βιβλίου φτερουγίζουν στον άνεμο της ανάσας σου.
Νόμιζα πως στην αγάπη ήμουν θαρραλέος κι ανέμελος.Μέχρι που μ'άρπαξαν τα χείλη σου.Ήταν βράδυ κι εγώ αισθάνθηκα κάτω απ'τον ήλιο με τ'αεράκι.
Γεύομαι Θεό, σε μυρίζω, σε νοιώθω. Δεν υπήρχε πριν, δεν υπάρχει μετά.Μόνο εσύ.Νοιώθω τη ζεστασιά της γης, την πείνα του πρωινού,τον επιδοκιμαστικό μορφασμό του κόσμου. Είσαι εδώ, δίπλα μου...
Φιλιόμαστε στην όχθη του Αυγούστου με υγρά, θερμά φιλιά που ερεθίζουν το καλοκαίρι.
Ξαφνικά μας παίρνουνε τα κλάματα.Ο καθένας μας θέλει να δώσει ότι έχει και δεν έχει.
Χάδια, αγκαλιές, σώματα, βλέμματα, εμπιστοσύνη, αγάπη.

Ο ήλιος πάνω μας λάμπει σα διαμάντι.

Όλα είσαι εσύ. Κι εγώ γίνομαι ένα μαζί σου.