Παράξενο βράδυ.Σα μελαγχολικό χωριό που ονειρεύεται.Για μας δεν προσεύχεται πια κανείς.Ένα σκουρογάλανο χαλί αστράφτει στη θάλασσα.Σε περιμένω στο σκοτάδι.
Κι ύστερα...
Η μέρα ξυπνά από ένα μουρμουρητό φιλιών.Η στιγμή φανερώνεται μέσα από μια πλημμύρα ήχων.Απαντώ στα γράμματα που μου στέλνουν τα μάτια σου.Τι πιο απλό από το να με μαγεύεις.Είσαι μια ανεμώνα στο μυστικό μονοπάτι της σκέψης μου.Ένα αναπάντεχο φως σιωπηλής χαράς.Ο ψίθυρος μιας σκιάς από ψυχές που τραγουδούν.
Είσαι φανταχτερό μαντήλι στην πλατεία των χρωμάτων.Πρωινό λουλούδι στην υγρασία του κόσμου.Ήλιος φωτεινός, ένα φως συγχώρεσης στα σκοτάδια της παλιάς μου ζωής.
Είσαι μια ευτυχισμένη σκέψη στον αμπελώνα της ανάσας μου.Ένας περίπατος ομορφιάς στα ασήμαντα μονοπάτια της ζωής μου.

Είμαι γεμάτος από σένα.Πετάω σαν πουλί πάνω απ'τα ήσυχα νερά της αυγής.Πάνω απ'τα ακρογιάλια της αγάπης, σε πλαγιές χαράς και σε φαράγγια φιλιών.