Samstag, 22. September 2007
Loving in truth and fain in verse to show


Σ΄ένα γυμνό τοίχο ακούμπησες το προσωπό σου.
Ήταν νησί.Έξω ακούγονταν γλάροι.
Τα χείλη μου απαλά έπαιξαν με το κορμί σου.
Απόγευμα και φυσούσε γαλανά τραγούδια.
Καλοκαίρι.Το φιλί σου μυρίζει ευγνωμοσύνη.
Η ανάσα σου,ένα ποτάμι τριαντάφυλλα,περνά από μέσα μου.
Καλοκαίρι.Τζιτζίκια διηγούνται ιστορίες στα κύμματα.
Τα μάτια μου,μεγάλες ζεστές προτάσεις.Τα χείλη σου,
κόκκινα ακρογιάλια πυρετού.
Πλαγιάζει η χαρά κάτω απ'την κουβέρτα της αγάπης μας.
Έξω στον άνεμο εκρήγνυνται βεγγαλικά λυπημένων ονείρων.
Κλωστές φιλιών μαζεύουν τους ψιθύρους μας.

Απόψε το φεγγάρι,στα νερά του Αυγούστου,
γελά σαν ανθοδέσμη ευτυχισμένης βροχής.
 
posted by An den Wind at 13:04 | Permalink |


1 Comments:


  • At 5. Oktober 2007 um 13:31, Anonymous Anonym

    sas vgazw to kapelo ti na pw!!!oso pate gineste kai kaluteros!!polu kalh douleia..anamenw me agwnia thn sunexeia~!nansi