Σε έναν λοξό ορίζοντα, ο αέρας ακούει τις λίμνες του χειμώνα.Μικρές γαλάζιες αναμνήσεις από τις γέφυρες του χρόνου.
Ένα αστέρι τρεμοφέγγει στην κοιλιά του ουρανού.Κι ένα σύννεφο χορεύει μέσα στα ερείπια θαμμένων στη νοσταλγία σπιτιών.
Κύμματα ονείρων τρέχουν με το άλογο της καρδιάς.Κι ο ύπνος μας,ένας χορός σε απαλό γρασίδι.
Το καλοκαίρι στοχάζεται πάνω σε γαλανά αργοπορημένα βράδια.


Ο ουρανός, στον ουρανό των ματιών σου αναπαύεται.


Σκορπίζει το φιλί σου τα άνθη του στον κόσμο.Μάτια με λάμψη φωνής,λησμονημένα άστρα στους νυχτερινούς καθρέφτες των ποταμών.
Τα χείλη σου νερά που τραγουδούν στη ζεστή αμμουδιά του κορμιού μου.


Μια σιγή πάθους ξεμυτίζει λίγο πρίν το φιλί.Η ανάσα σου,ένα χάος λουλουδιών.